Vijf dagen camping Communal/Le Try des Bandes bij Olloy Viroin.
wordt vervolgd.
woensdag 1 februari 2012
Vervolg Belgische Ardennen
1997
Vijf dagen camping Communal/Le Try des Bandes bij Olloy Viroin.
Een nieuwe tocht met ons zessen met 2 campers. Een van de aller mooiste natuurgebieden in de Ardennen ligt bij het dorp Olloy Viroin in de vallei van het riviertje de Viroin. Dit is een streek met uitgestrekte bossen en velden en prachtige uitzichten . Met vele soorten bomen en een rijke planten wereld, waaronder weer vele soorten orchideeën en ook Duitse gentianen. Vlak in de buurt van het dorpje Olloy ligt het natuurreservaat van de Viroin, het is een oud kalk en leisteen grasland. Heel speciaal voor het reservaat zijn de zogenaamde äbbannets". Dit zijn diepe kloven tot wel 30 meter diep die door het regenwater uitgesleten zijn in de kalkbodem. Er is nergens beveiliging en het is dus goed oppasssen als je van de bestaande wandelpaden afgaat. Sommige abannets vallen niet op of zijn begroeid. Zelfs ik pas hier op en dat wil wat zeggen [vraag maar na aan mijn vrouw]. Er staan zelfs waarschuwingsborden om kleine kinderen niet alleen te laten lopen. In enkele abannets kan men afdalen, één daarvan is de "Fondry des Chiens" en een wandeling maken. Henny en ik hebben dat gedaan en nog gezocht naar fossielen, maar helaas niets gevonden. Op de hellingen kan men genieten van vele bloemen, vlinders en vogels. Helaas staat bij de ingang van dit reservaat zeer grote waarschuwingsborden welke eigenlijk niet nodig zouden moeten zijn. Äuto's goed afsluiten en kostbare spullen meenemen". Fototoestellen en lenzen +verrekijker daar ben ik mee vergroeid dus blijven die bij mij nooit in de auto liggen. Tevens nam ik ook mijn rugzak met broodtrommel mee, een blik vis in tomatensaus plus nog een ontbijtkoek. Stel je voor dat ik tijdens het wandelen niets te eten bij me zou hebben. Mijn vrienden zeggen ook altijd "kerek, waar laat je het, je zou tonnetje rond moeten zijn". Ik zal wel een goede spijsvertering hebben of niet soms?.
wordt vervolgd.
Vijf dagen camping Communal/Le Try des Bandes bij Olloy Viroin.
wordt vervolgd.
donderdag 22 december 2011
Vervolg Belgische Ardennen
Vervolg verhaal van Henk over zijn belevenissen in de Belgische Ardennen.
Er zijn dagvlinders en nachtvlinders. Velen denken dat dagvlinders 1 dag leven, dat is een fabeltje. Dagvlinders wil alleen zeggen dat deze vlinders dat deze vlinders overdag vliegen. De meeste vlinders leven 1 à 2 weken, maar er zijn vlinders die 200 totz elfs 300 dagen oud kunnen worden of zelfs nòg ouder. Er zijn zelfsdagvlinders die overwinteren, meestal in boomholtes of andere beschutte plekjes. Een vriend van mij heeft er zelf verleden jaar een onder een sneeuwhoop gevonden. Ook zijn er vlinders die op trek gaan o.a. de Atalanta, een ook in ons land voorkomende vlinder. Deze vlinder vliegt soms wel 1000 km naar een warm gebied om te overwinteren. Nachtvlinders vliegen tegen de schemering, terwijl diverse nachtvlinders ook overdag wel te zien zijn. Zij zijn dan vaak verdekt opgesteld, rustend op blad van planten. Deze vlinders kunnen in grootte variëren van minuscuul klein tot vrij groot. Twee van de grootste zijn de Nachtpauwoog en de Touwvlinder. Helaas gaat het in ons land zeer slecht met de vlinderstand, vele soorten zijn hier al kompleet verdwenen en enkele soorten, waaronder de Koninginnepage komt alleen nog in enkele gebieden voor zoals Limburg. [Ik kan me de tijd als kind nog herinneren dat hier in Deventer ter hoogte van de spoorbrug de Koninginnepage vloog en diverse andere soorten.] Natuurlijk kwam dat ook omdat er toen nog veel wilde planten waren en men snoeide niet zo snel. Er valt nog veel meer te vertellen maar dan wordt het meer een biologieles.
1995..Een jaar later zijn we nogmaals met ons zessen naar de omgeving van Tintigni geweest op dezelfde camping. Dit was tevens de allerlaatste keer dat ik mijn vrouw in een tent kreeg. We waren ook de enigste met een tent De anderen sliepen in een caravan of een camper. Na gezellig borrelen en Belgisch gebak was het tijd om inhet tentje te duiken. Koud hebben we het nooit, aangezien we opblaasmatjes en dikke Nomad slaapzak bezitten. Je kan er zelfs mee zweven, maar dat is een ander verhaal dat zich afspeelt gedurende de vogeltrek in Falsterbo in Zweden. Maar om even terug te komen op mijn verhaal, het begon te regenen en te stormen en onweren. Persoonlijk vind ik het een mooi geluid als je in de tent ligt. Maar toen kwamen de klappen en de knallen en hadden we even later om de paar seconden wel licht in de tent. Henny heeft een bloedhekel aan onweer en zat al rechtop en zei "het onweert". Ik antwoordde "ja, dat hoor ik, ga maar slapen". Even later zaten we in de voortent met de slaapzak om. En helaas, zo hebben we de hele nacht gezeten. Ik kon haar ook niet alleen laten zitten. Het bleef onweren, dus dan na een tijdje dan maar een goed boek lezen. Omdat het nog donker was heb ik met een zaklamp aan de brander aangestoken, dit moet met enig beleid gebeuren, want voordat deze goed gaat branden moet de vlam eerst goed hoog gezet worden. Dat betekent weer, opletten voor je vingers en haren. Even later heb ik een pannetje water opgezet met wat cacaopoeder. Tegen de ochtend was het buiten weer rustig, opstaan hoefde na zo'n nacht niet meer, dus maar meteen naar buiten. Ik bofte gelijk want boven ons zweefde een roofvogel. Toen de vogel wat lager kwam zag ik de gevorkte staart en herkende de vogel als de Rode Wauw. ( vogels herkennen heb ik geleerd van 2 echte vogelaars, Ab en Ronald). Zij herkennen ook de zang van veel vogels. Ik zelf heb daar nogal veel moeite mee aangezien het gehoor van mijn linkeroor niet al te best is. ( Vaak als een vogel fluit kijk ik links terwijl de vogel rechts van mij zit), stom toch, niet dan? Dus snel het fototoestel gepakt en de 400 mm lens erop en schieten maar. Als steun heb ik een soort van geweerkolf en natuurlijk een draadontspanner en dan maar scherpstellen en de knop indrukken. Ik riep hard naar de anderen "een Rode Wauw" en nog geen 10 seconden later stonden ook zij plaatjes te schieten. Hoe ze erbij stonden maakte niet uit. Zo uit bed gevallen zeker. Verder hebben we nog wat nieuwe gebieden bezocht waaronder Boise D'Etaille en Fort de Rules. Weer veel orchideeën soorten gezien waaronder: de Bruineorchis, Soldaatje, Purperorchis, Witbosvogeltje etc. Tevens waren er veel hellingbossen en de uitzichten waren fantastisch. Totaal kwamen we aan zo'n 10 nieuwe soorten orchideeën. Ook vlinders en vogels waren volop aanwezig. En de koolzaadvelden in de omgeving waren prachtig om te zien. Helaas ook aan deze 5 dagen kwam weer een eind.
Wordt vervolgd.
Er zijn dagvlinders en nachtvlinders. Velen denken dat dagvlinders 1 dag leven, dat is een fabeltje. Dagvlinders wil alleen zeggen dat deze vlinders dat deze vlinders overdag vliegen. De meeste vlinders leven 1 à 2 weken, maar er zijn vlinders die 200 totz elfs 300 dagen oud kunnen worden of zelfs nòg ouder. Er zijn zelfsdagvlinders die overwinteren, meestal in boomholtes of andere beschutte plekjes. Een vriend van mij heeft er zelf verleden jaar een onder een sneeuwhoop gevonden. Ook zijn er vlinders die op trek gaan o.a. de Atalanta, een ook in ons land voorkomende vlinder. Deze vlinder vliegt soms wel 1000 km naar een warm gebied om te overwinteren. Nachtvlinders vliegen tegen de schemering, terwijl diverse nachtvlinders ook overdag wel te zien zijn. Zij zijn dan vaak verdekt opgesteld, rustend op blad van planten. Deze vlinders kunnen in grootte variëren van minuscuul klein tot vrij groot. Twee van de grootste zijn de Nachtpauwoog en de Touwvlinder. Helaas gaat het in ons land zeer slecht met de vlinderstand, vele soorten zijn hier al kompleet verdwenen en enkele soorten, waaronder de Koninginnepage komt alleen nog in enkele gebieden voor zoals Limburg. [Ik kan me de tijd als kind nog herinneren dat hier in Deventer ter hoogte van de spoorbrug de Koninginnepage vloog en diverse andere soorten.] Natuurlijk kwam dat ook omdat er toen nog veel wilde planten waren en men snoeide niet zo snel. Er valt nog veel meer te vertellen maar dan wordt het meer een biologieles.
1995..Een jaar later zijn we nogmaals met ons zessen naar de omgeving van Tintigni geweest op dezelfde camping. Dit was tevens de allerlaatste keer dat ik mijn vrouw in een tent kreeg. We waren ook de enigste met een tent De anderen sliepen in een caravan of een camper. Na gezellig borrelen en Belgisch gebak was het tijd om inhet tentje te duiken. Koud hebben we het nooit, aangezien we opblaasmatjes en dikke Nomad slaapzak bezitten. Je kan er zelfs mee zweven, maar dat is een ander verhaal dat zich afspeelt gedurende de vogeltrek in Falsterbo in Zweden. Maar om even terug te komen op mijn verhaal, het begon te regenen en te stormen en onweren. Persoonlijk vind ik het een mooi geluid als je in de tent ligt. Maar toen kwamen de klappen en de knallen en hadden we even later om de paar seconden wel licht in de tent. Henny heeft een bloedhekel aan onweer en zat al rechtop en zei "het onweert". Ik antwoordde "ja, dat hoor ik, ga maar slapen". Even later zaten we in de voortent met de slaapzak om. En helaas, zo hebben we de hele nacht gezeten. Ik kon haar ook niet alleen laten zitten. Het bleef onweren, dus dan na een tijdje dan maar een goed boek lezen. Omdat het nog donker was heb ik met een zaklamp aan de brander aangestoken, dit moet met enig beleid gebeuren, want voordat deze goed gaat branden moet de vlam eerst goed hoog gezet worden. Dat betekent weer, opletten voor je vingers en haren. Even later heb ik een pannetje water opgezet met wat cacaopoeder. Tegen de ochtend was het buiten weer rustig, opstaan hoefde na zo'n nacht niet meer, dus maar meteen naar buiten. Ik bofte gelijk want boven ons zweefde een roofvogel. Toen de vogel wat lager kwam zag ik de gevorkte staart en herkende de vogel als de Rode Wauw. ( vogels herkennen heb ik geleerd van 2 echte vogelaars, Ab en Ronald). Zij herkennen ook de zang van veel vogels. Ik zelf heb daar nogal veel moeite mee aangezien het gehoor van mijn linkeroor niet al te best is. ( Vaak als een vogel fluit kijk ik links terwijl de vogel rechts van mij zit), stom toch, niet dan? Dus snel het fototoestel gepakt en de 400 mm lens erop en schieten maar. Als steun heb ik een soort van geweerkolf en natuurlijk een draadontspanner en dan maar scherpstellen en de knop indrukken. Ik riep hard naar de anderen "een Rode Wauw" en nog geen 10 seconden later stonden ook zij plaatjes te schieten. Hoe ze erbij stonden maakte niet uit. Zo uit bed gevallen zeker. Verder hebben we nog wat nieuwe gebieden bezocht waaronder Boise D'Etaille en Fort de Rules. Weer veel orchideeën soorten gezien waaronder: de Bruineorchis, Soldaatje, Purperorchis, Witbosvogeltje etc. Tevens waren er veel hellingbossen en de uitzichten waren fantastisch. Totaal kwamen we aan zo'n 10 nieuwe soorten orchideeën. Ook vlinders en vogels waren volop aanwezig. En de koolzaadvelden in de omgeving waren prachtig om te zien. Helaas ook aan deze 5 dagen kwam weer een eind.
Wordt vervolgd.
Vervolg Belgische Ardennen.
Vervolg verhaal van Henk over zijn belevenissen in de Belgische Ardennen.
Verder hebben we hier wat gebieden in de omgeving bezocht. In deze omgeving zijn nog vele overblijfselen van de eerste wereldoorlog te vinden, o.a. oude bunkers en diepe putten met gangen.[wel uitkijken hier hoor]. Daar kon ik wel rustig een prachtig plaatje schieten van parende koninginnepages, ze hadden toch geen tijd en zin om van mij te schrikken. Daarna zijn we in de auto's gestapt en doorgereden naar Villers sur-Semois. Aangezien een ander groepje natuurliefhebbers hier ook zou komen. Bij camping bij Villers sur-Semois [hier zijn we 3 dagen geweest] zijn we op zoek gegaan naar wilde orchideeën. Wilde orchideeën behoren tot de mooiste wilde planten en zijn streng beschermt. Ze groeien op allerlei plaatsen maar hebben het liefst een kalkrijke bodem in heuvelachtige streken. De omgeving van het dorp Tintigni leent zich uitstekent voor deze fauna en deze streek heet de Semois vallei. De grootte van orchideeën kan enorm verschillen. De Vliegenorchis heeft b.v. kleine verspreide bloemen en kan 20 tot 50 cm groot zijn. De Aangebrandeorchis heeft bloemen in een tros en is 10 tot 25 cm groot, terwijl de Bokkenorchis 30 tot 75 cm hoogte kan bereiken [ om deze te fotograferen moet je
wel je neus dichthouden, want de naam zegt het al].
Bestuiving van orchideeën gebeurt door insecten. Bij de Vliegenorchis, Bijenorchis, Wespenorchis, Spinnenorchis, Muggenorchis zegt de naam het al.De lip van deze bloemen b.v. de Bijenorchis lijkt niet alleen op een bij maar geeft ook een bijengeur af. De mannetjesbij voelt zich hier door aangetrokken en wil met de bloem paren. Domme beesten die bijen hè?. Ik zie ook wel eens een boom in een bepaalde vorm maar ik loop toch mooi even door. Afijn , om verder te gaan met de bij, terwijl hij probeert te paren worden er door de bloem 2 stuifmeeldeeltjes op zijn lichaam geplakt en neemt de bij deze deeltjes mee naar een volgende bloem, alwaar dan mogelijk bevruchting plaats vindt. Voorlopig even genoeg over orchideeén.
Ik had vaak moeite met het fotografen van vlinders. Een van mijn vrienden Harry die alles maar dan ook alles van de natuur weet en vlinders als grootste hobby heeft, had mijn probleem door en zei me dat ik daar meer geduld voor moest opbrengen. Bij mij doen die vlinders altijd hun vleugels dicht. Oh zei Harry dan moet je in je handen klappen, kijk maar. We zochten een vlinder op die dicht zat. Harry klapt vlak boven de vlinder in zijn handen en verdorie de vleugels van de vlinder gaan open. Zo, dat weet ik dan ook weer en ik heb me rot zitten klappen, maar inplaats van vleugels te openen vlogen ze weg. Ik heb dus geleerd dat het puur geduldig zijn en het geschikte moment af te wachten kan helpen en ik heb vele dia's van vlinders kunnen schieten.
Verder hebben we hier wat gebieden in de omgeving bezocht. In deze omgeving zijn nog vele overblijfselen van de eerste wereldoorlog te vinden, o.a. oude bunkers en diepe putten met gangen.[wel uitkijken hier hoor]. Daar kon ik wel rustig een prachtig plaatje schieten van parende koninginnepages, ze hadden toch geen tijd en zin om van mij te schrikken. Daarna zijn we in de auto's gestapt en doorgereden naar Villers sur-Semois. Aangezien een ander groepje natuurliefhebbers hier ook zou komen. Bij camping bij Villers sur-Semois [hier zijn we 3 dagen geweest] zijn we op zoek gegaan naar wilde orchideeën. Wilde orchideeën behoren tot de mooiste wilde planten en zijn streng beschermt. Ze groeien op allerlei plaatsen maar hebben het liefst een kalkrijke bodem in heuvelachtige streken. De omgeving van het dorp Tintigni leent zich uitstekent voor deze fauna en deze streek heet de Semois vallei. De grootte van orchideeën kan enorm verschillen. De Vliegenorchis heeft b.v. kleine verspreide bloemen en kan 20 tot 50 cm groot zijn. De Aangebrandeorchis heeft bloemen in een tros en is 10 tot 25 cm groot, terwijl de Bokkenorchis 30 tot 75 cm hoogte kan bereiken [ om deze te fotograferen moet je
wel je neus dichthouden, want de naam zegt het al].
Bestuiving van orchideeën gebeurt door insecten. Bij de Vliegenorchis, Bijenorchis, Wespenorchis, Spinnenorchis, Muggenorchis zegt de naam het al.De lip van deze bloemen b.v. de Bijenorchis lijkt niet alleen op een bij maar geeft ook een bijengeur af. De mannetjesbij voelt zich hier door aangetrokken en wil met de bloem paren. Domme beesten die bijen hè?. Ik zie ook wel eens een boom in een bepaalde vorm maar ik loop toch mooi even door. Afijn , om verder te gaan met de bij, terwijl hij probeert te paren worden er door de bloem 2 stuifmeeldeeltjes op zijn lichaam geplakt en neemt de bij deze deeltjes mee naar een volgende bloem, alwaar dan mogelijk bevruchting plaats vindt. Voorlopig even genoeg over orchideeén.
woensdag 21 december 2011
Belgische Ardennen
Dit is een verslag van onze hemelvaartweekenden, geschreven door Henk. Helaas is Henk er niet meer maar ik vind het leuk om dit aan anderen te laten lezen. Het begint in 1994.
Eind mei [hemelvaartweekend] is het weer zover. Er zijn weer voorjaarskriebels dus het is weer tijd om een paar dagen te gaan struinen in de heuvels, velden en bossen. De nodige bagage en 2 campers en tenten mee, hetgeen ligt aan de weersvooruitzichten en het aantal mensen dat er meegaat. De laatste jaren zijn dat meestal 2 dames en 4 heren, Janny/Henny/Henk/ Appie/ Paul en Ronald, maar er komen steeds meer liefhebbers bij.
Even de revue passerend van de afgelopen jaren naar de Belgische Ardennen [het Franstalige gedeelte]. Het
eerste wat we doen is op zoek naar een rustige camping, die er altijd wel is te vinden.
[adressen hebben we genoeg] Onze hoogste prioriteit hebben de douches en toiletten. De gezelligheid
maken we zelf wel. Deze periode is wel even de mooiste tijd van het jaar om van de natuur te genieten.
Planten zijn weer fris groen en de wilde bloemen komen weer te voorschijn. Dat betekend dus ook
dat insecten en vlinders weer volop aanwezig zijn. Tevens zijn er weer diverse vogels te horen en te zien,
waaronder diverse roofvogels terug van de grote wintertrek. Maar de bedoeling is dat ik wat vertel over de voorafgaande jaren.
1994 een camping bij de Ambleve [ we zijn hier twee dagen met ons zessen geweest. Hier zijn mooie
afwisselende natuurgebieden o.a. in de omgeving van de Ambleve, bij een op sommige plaatsen woest riviertje,
waar diverse vogels, waaronder de waterspreeuw, zich enorm thuisvoelt. Het is een prachtgezicht om deze vogel te observeren. Ze zoeken namelijk hun voedsel op de bodem van snel stromend water. Omdat ze vrij schuchter zijn ga ik het liefst voor het echt licht wordt alleen op pad om te proberen wat dia's te maken.
Helaas wanneer ik een mooi plaatje wil schieten vergeet ik echt alles om me heen en ik voelde me ineens langzaam kleiner worden. Toen ik naar beneden keek zag ik mijn enkels niet meer. Aangezien ik vrij hoge dichtgesnoeide wandelschoenen bezit moest ik diep in de modderzooi wroeten om de veters los te maken en kon ik mijn voeten uit de schoenen rukken. Op "modderpoten"[sorry voor het taalgebruik hoor] en met de schoenen in de handen ben ik teruggelopen en rechtstreeks doorgegaan naar de douches. Zowel ikzelf als m'n schoenen onder de douche, de sokken in een vuilnisvat en daarna terug naar de tent gelopen. Iedereen sliep nog, dus dan maar het brandertje aan en koffie zetten. Even later kwam Henny [mijn vrouwtje] uit de tent en vroeg gelijk: "ben je nu al op?" Men had blijkbaar de koffie al geroken want even later kwamen ook de anderen te voorschijn. Men vroeg "waar ben jij zo vroeg geweest?" waarop mijn antwoord was "een eindje lopen".Dezelfde avond onder het nuttigen van een rumcola heb ik het verhaal wel veteld en moet ik het tot op de dag van vandaag nog horen. Maar de plaatjes van waterspreeuwen heb ik er in ieder geval aan overgehouden. Toch als ik ze soms vertoon dan hoor ik nog weleens "dia's met een luchtje".[wordt vervolgd]
Eind mei [hemelvaartweekend] is het weer zover. Er zijn weer voorjaarskriebels dus het is weer tijd om een paar dagen te gaan struinen in de heuvels, velden en bossen. De nodige bagage en 2 campers en tenten mee, hetgeen ligt aan de weersvooruitzichten en het aantal mensen dat er meegaat. De laatste jaren zijn dat meestal 2 dames en 4 heren, Janny/Henny/Henk/ Appie/ Paul en Ronald, maar er komen steeds meer liefhebbers bij.
Even de revue passerend van de afgelopen jaren naar de Belgische Ardennen [het Franstalige gedeelte]. Het
eerste wat we doen is op zoek naar een rustige camping, die er altijd wel is te vinden.
[adressen hebben we genoeg] Onze hoogste prioriteit hebben de douches en toiletten. De gezelligheid
maken we zelf wel. Deze periode is wel even de mooiste tijd van het jaar om van de natuur te genieten.
Planten zijn weer fris groen en de wilde bloemen komen weer te voorschijn. Dat betekend dus ook
dat insecten en vlinders weer volop aanwezig zijn. Tevens zijn er weer diverse vogels te horen en te zien,
waaronder diverse roofvogels terug van de grote wintertrek. Maar de bedoeling is dat ik wat vertel over de voorafgaande jaren.
1994 een camping bij de Ambleve [ we zijn hier twee dagen met ons zessen geweest. Hier zijn mooie
afwisselende natuurgebieden o.a. in de omgeving van de Ambleve, bij een op sommige plaatsen woest riviertje,
waar diverse vogels, waaronder de waterspreeuw, zich enorm thuisvoelt. Het is een prachtgezicht om deze vogel te observeren. Ze zoeken namelijk hun voedsel op de bodem van snel stromend water. Omdat ze vrij schuchter zijn ga ik het liefst voor het echt licht wordt alleen op pad om te proberen wat dia's te maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)