Belgische Ardennen

Dit is een verslag van onze hemelvaartweekenden, geschreven door Henk. Helaas is Henk er niet meer maar ik vind het leuk om dit aan anderen te laten lezen. Het begint in 1994.

Eind mei [hemelvaartweekend] is het weer zover. Er zijn weer voorjaarskriebels dus het is weer tijd om een paar dagen te gaan struinen in de heuvels, velden en bossen. De nodige bagage en 2 campers en tenten mee, hetgeen ligt aan de weersvooruitzichten en het aantal mensen dat er meegaat. De laatste jaren zijn dat meestal 2     dames en 4 heren, Janny/Henny/Henk/ Appie/ Paul en Ronald, maar er komen steeds meer liefhebbers bij.
Even de revue passerend van de afgelopen jaren naar de Belgische Ardennen [het  Franstalige gedeelte]. Het
eerste wat we doen is op zoek naar een rustige camping, die er altijd wel is te vinden.
[adressen hebben we genoeg] Onze hoogste prioriteit hebben de douches en toiletten. De gezelligheid
maken we zelf wel. Deze periode is wel even de mooiste tijd van het jaar om van de natuur te genieten.
Planten zijn weer fris groen en de wilde bloemen komen weer te voorschijn. Dat betekend dus ook
dat insecten en vlinders weer volop aanwezig zijn. Tevens zijn er weer diverse vogels te horen en te zien,
waaronder diverse roofvogels terug van de grote wintertrek. Maar de bedoeling is dat ik wat vertel over de voorafgaande jaren.

1994 een camping bij de Ambleve [ we zijn hier twee dagen met ons zessen geweest. Hier zijn mooie
afwisselende natuurgebieden o.a. in de omgeving van de Ambleve, bij een op sommige plaatsen woest riviertje,  
waar diverse vogels, waaronder de waterspreeuw, zich enorm thuisvoelt. Het is een prachtgezicht om deze vogel te observeren. Ze zoeken namelijk hun voedsel op de bodem van snel stromend water. Omdat ze vrij schuchter zijn ga ik het liefst voor het echt licht wordt alleen op pad om te proberen wat dia's te maken.

Helaas wanneer ik een mooi plaatje wil schieten vergeet ik echt alles om me heen en ik voelde me ineens langzaam kleiner worden. Toen ik naar beneden keek zag ik mijn enkels niet meer. Aangezien ik vrij hoge dichtgesnoeide wandelschoenen bezit moest ik diep in de modderzooi wroeten om de veters los te maken en kon ik mijn voeten uit de schoenen rukken. Op "modderpoten"[sorry voor het taalgebruik hoor] en met de schoenen in de handen ben ik teruggelopen en rechtstreeks doorgegaan naar de douches. Zowel ikzelf als m'n schoenen onder de douche, de sokken in een vuilnisvat en daarna terug naar de tent gelopen. Iedereen sliep nog, dus dan maar het brandertje aan en koffie zetten. Even later kwam Henny [mijn vrouwtje] uit de tent en vroeg gelijk: "ben je nu al op?" Men had blijkbaar de koffie al geroken want even later kwamen ook de anderen te voorschijn. Men vroeg "waar ben jij zo vroeg geweest?" waarop mijn antwoord was "een eindje lopen".Dezelfde avond onder het nuttigen van een rumcola heb ik het verhaal wel veteld en moet ik het tot op de dag van vandaag nog horen. Maar de plaatjes van waterspreeuwen heb ik er in ieder geval aan overgehouden. Toch als ik ze soms vertoon dan hoor ik nog weleens "dia's met een luchtje".[wordt vervolgd]